Łokieć tenisisty

Łokieć tenisisty to zmora wszystkich miłośników gry na kortach - zwłaszcza, ale nie tylko tych w średnim wieku. Jego leczenie jest powolne i wymaga zawieszenia treningów.

Przypadłość zwana „łokciem tenisisty" to tak naprawdę zapalenie nadkłykcia bocznego kości ramiennej, spowodowane intensywna pracą nadgarstka. Schorzenie to dotyczy nie tylko tenisistów - często cierpią na nie również wioślarze, skrzypkowie oraz osoby, które pracują z klawiaturą. Przyczyną jest prawdopodobnie zniszczenie ścięgna łączącego mięsień prostownik promieniowy krótki nadgarstka z kością, ale jak do tego dochodzi - nie wiadomo. Być może jest to efekt skurczu, być może - gwałtownego zmiany układu sił jaka ma miejsce po uderzeniu rakietą piłki. Inna teoria głosi, że ból jest wynikiem intensywnych drgań jakie rakieta przekazuje do ramienia. Gdyby to było prawdą, to łokieć tenisisty częściej doskwierałby graczom używającym nowoczesnych rakiet niż staromodnych rakiet drewnianych, które tłumią drgania.

Leczenie tej kontuzji zabiera wiele czasu, a jeśli stan zapalny jest poważny, konieczne może być zupełne unieruchomienie nadgarstka na pewien czas. W początkowej fazie wystarczyć może dłuższa przerwa w treningach połączona ze stosowaniem kojąco-chłodzących maści lub okładów z lodu (10-15 minut 5-6 razy dziennie). Niestety - większość graczy ignoruje pierwsze oznaki urazu, a działanie podejmuje dopiero gdy ból po zewnętrznej stronie łokcia jest już ostry lub gdy pojawi się obrzęk. Częstym symptomem jest również znaczne osłabienie nadgarstka, utrudniające wykonywanie codziennych czynności.

Prawdopodobieństwo wystąpienia urazu jest większe przy:

- niepoprawnej technice bekhendu,

- stosowaniu rakiety ze zbyt wąską rączką,

- stosowaniu rakiety bardzo twardej,

- zbyt silnym napięciu naciągu,

- częstej grze w deszczu (mokre piłki są cięższe).

Ból może pojawić się nagle (po mocniejszym uderzeniu) lub stopniowo, w ciągu 1-3 dni po dużym wysiłku nadgarstka.

Jak uniknąć tej kłopotliwej i bolesnej kontuzji? Decydujące znaczenie mają dwa czynniki: prawidłowa technika gry oraz odpowiedni dobór rakiety. Rakieta nie powinna być zbyt lekka, a rama zbyt sztywna. Główka nie powinna być zbyt ciężka w stosunku do całości rakiety.